Miao Bin και Eley Yuan: Πορευόμαστε σε αχαρτογράφητη περιοχή, μα κάνουμε κάτι ωφέλιμο για τους άλλους
16.10.2019
Αργυρώ Πατσού
Η ζωή που μας χαρίστηκε δεν είναι μια δεδομένη συνθήκη, και θα ήταν σωστότερο να πούμε πως αυτό που μας χαρίστηκε είναι η δυνητική δυνατότητα ζωής. Μια μη διαπερατή, περίκλειστη, αρτηριοσκληρωτική ζωή, που σφίγγεται απέναντι στη ροή και την αλλαγή, ζωή αληθινή δεν είναι. «Το πνεύμα μόνο τότε είναι ζωντανό», έλεγε ο Γιουνγκ, «όταν είναι μια περιπέτεια που διαρκώς ανανεώνεται».
Απέναντί μου δυο άνθρωποι, οι Miao Bin και Eley Yuan. Απλοί, χαμογελαστοί, γεμάτοι θετική ενέργεια και σφρίγος. Αρκετά νέοι, κι όμως έχουν αλλάξει ήδη πολλές φορές τη ζωή τους● με παιδικό σφρίγος και πνευματική φρεσκάδα έκαναν τη βουτιά στ’ ανοιχτά. Εξ ορισμού, οι ριζικές αλλαγές προϋποθέτουν –συνειδητά ή ασυνείδητα– άντληση ζείδωρου ύδατος από τις ρίζες, αφού από εκεί πηγάζει η δόνηση που τις πραγματώνει. Οι ρίζες απλώνονται πολύ μακριά, κατέρχονται σε βάθη αρχετυπικά, ηχούν και συνηχούν εκ βαθέων σε δικές τους οικουμενικές και αρμονικές συχνότητες και διόλου απίθανο να λαμπυρίσει εκεί κι ένας άλλος τόπος.
Και αν ο κοινός ανθρώπινος παρονομαστής μας, που λέγεται «συλλογικό ασυνείδητο», φέρει μέσα του όλους τους τόπους, η ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία μας φέρει με τη σειρά της τις πολύ συγκεκριμένες έλξεις ή απωθήσεις μας. Αν κάποιοι ένιωσαν κάπου πέρα από τον γενέθλιο τόπο τους, σαν στο σπίτι τους, καταλαβαίνουν τι εννοώ.
Προκύπτει τότε το ερώτημα «γιατί εκεί και όχι αλλού;» Από τη στιγμή που τίθεται, ξεκινά ήδη η ανάγκη της ανάκλησης μιας γέφυρας, ήδη υπαρκτής ανάμεσα στο εδώ και στο εκεί –ενός αντικατοπτρισμού των αδιαίρετων και εμπλεκόμενων ριζών και επικοινωνούντων πολιτισμών μας– που πετραδάκι-πετραδάκι θα αναδομήσεις, προκειμένου να αυτοκατανοηθείς και να πραγματώσεις την επανένωση εκ των έσω, την ενότητα εντός.
Στη μακρινή λοιπόν Κίνα, από όπου προέρχονται και όπου διέμεναν, «κάλεσε» η Ελλάδα, και οι Miao Bin και Eley Yuan, παρατώντας, χωρίς πολλή σκέψη, όλα όσα συνιστούσαν -έως την κομβική εκείνη στιγμή- τη ζωή τους, ξεκίνησαν για τη χώρα μας, με συνοδοιπόρο το βρέφος τότε, τριών χρόνων σήμερα, Miao Miao, τον γιο τους. Και επρόκειτο για μια περιπέτεια, αφού τίποτα δεν εγγυόταν τίποτα, κι ακόμα, για ένα παράδειγμα ανθρώπινης προσαρμοστικότητας και γενναιοδωρίας, αφού κανείς εκ των δύο δεν κρατά τα δώρα της αίσιας τελικά έκβασης αποκλειστικά για τον εαυτό του.
Σήμερα οι δυο τους, συνιδρυτές των “Meet Culture”και “Muse Academy”, φορέων πολιτισμικής όσμωσης και ανταλλαγής μεταξύ Ελλάδας και Κίνας, πρωτοστατούν σ’ έναν ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των δύο πανάρχαιων πολιτισμών και εμείς δεν έχουμε παρά να χαιρετήσουμε και να στηρίξουμε αυτό το συνδαύλισμα που, όπως δηλώνουν οι ίδιοι, δεν ξέρουν πού θα τους βγάλει, μα το απολαμβάνουν.
Θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι εφιστούν διακριτικά την προσοχή στο γεγονός ότι δεν φτάνει μια ζωή για να πει κανείς ότι γνωρίζει -ικανά έστω- και τον πολιτισμό της πατρογονικής γης του, αν λάβουμε υπόψη την ευκολία με την οποία πολλοί δυτικοί αυτοχρήζονται ειδήμονες μιας κάποιας ανατολικής κουλτούρας, σημείο που επισήμαναν πολλοί καλλιτέχνες από χώρες της Ανατολής, με τους οποίους έχω συνεργαστεί έως τώρα.
Δράττομαι της ευκαιρίας να πω εδώ πως εάν συνεχίσουμε να προβάλλουμε, στην πλειοψηφία μας, την ανάγκη μας για εξωτισμό στην Ανατολή, κι ακόμα χειρότερα, να κάνουμε λίγα σεμινάρια και ύστερα να τη διδάσκουμε, ως δήθεν εμπειρογνώμονες κιόλας –κάτι που δυστυχώς συνέβαινε και συμβαίνει κατά κόρον στη Δύση– όχι μόνο θα συνεχίσουμε να είμαστε, παρά το συλλογικό μας ασυνείδητο, ξένο σώμα σε αυτήν, όχι μόνο θα τη δυτικοποιούμε ολοένα και περισσότερο, μα θα απωλέσουμε το άλλο μας μισό και η ανθρωπότητα θα συνεχίζει εσαεί ένα καταδικασμένο παιχνίδι ανισορροπίας.
Αν δούμε, τούτη εδώ την ώρα, πανοραμικά, τη ζοφερή εικόνα τούτου του υπέροχου κατά τα άλλα πλανήτη, ίσως κάποιοι λίγοι κατανοήσουμε, πως τα δεινά που τον μαστίζουν δεν οφείλονται μόνο στην κερδοσκοπία κάποιων έναντι κάποιων άλλων, μα και στην πληθώρα των παρερμηνειών που έφραξαν τη ζωτική δίοδο ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, με αποτέλεσμα πολύ μεγάλο πόνο και ανυπολόγιστο κόστος για όλη την ανθρωπότητα. Ο ζωοδότης ήλιος ανατέλλει και δύει πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, τόσο απλό το μάθημα που χιλιετηρίδες δεν παίρνουμε.
Διατηρώ την επιθυμία τους να μιλούν ενίοτε σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό τους:
Ποιοι ήταν οι Miao Bin and Eley Yuan πριν προκύψει η Ελλάδα; Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς πριν από αυτή τη συνάντηση ζωής
Ο Miao Bin γεννήθηκε στη Ναντόγκ της ανατολικής Κίνας και η Eley Yuan στη Σεντσέν της νότιας Κίνας. Γνωριστήκαμε, φοιτητές και οι δυο, στο Πεκίνο. Ο Miao Bin, αφού σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Ρένμιν, εργάστηκε στη Maersk, τη μεγαλύτερη ναυτιλιακή εταιρεία στον κόσμο, ως εκπαιδευόμενος διοίκησης. Η Eley Yuan σπούδαζε Ξένες Γλώσσες στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου και όταν αποφοίτησε προσλήφθηκε στην Unilever, επίσης ως εκπαιδευόμενη διοίκησης.
Αργότερα, ο Miao εργάστηκε στη Σαγκάη και στην Κοπεγχάγη ως ναυλομεσίτης, ενώ η Eley στη Σαγκάη ως διευθύντρια μάρκετινγκ. Το 2011, ο Miao επέστρεψε από την Κοπεγχάγη και ξαναμείναμε στο Πεκίνο, ενώ ένα χρόνο μετά μετακομίσαμε στη Σαγκάη. Και οι δυο ήμασταν καλοί στη δουλειά μας και ο Miao αξιολογήθηκε από τον διεθνή διευθύνοντα σύμβουλό του ως «ο πρώτος Ασιάτης συνάδελφος που δύναται πραγματικά να προσαρμοστεί στην ευρωπαϊκή αγορά».
Στο μεταξύ, η Eley, διδασκόταν επί πολλά χρόνια γκουτσέν (κινεζικό έγχορδο όργανο) και ο Miao ξιάο (κινεζικό φλάουτο). Και οι δυο μαθαίναμε γκουτσίν στη Σαγκάη με τον Hu Weili. Η Eley σπούδασε επίσης Κινεζική Τελετή Τσαγιού και έγινε πιστοποιημένη ειδήμων τσαγιού. Ο Miao ίδρυσε τον πρώτο μη κερδοσκοπικό οργανισμό παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού στη Σαγκάη και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι παρακολουθούσαν τις δραστηριότητές του. Έχουμε επίσης βαθύ δέσιμο με τους καλλιτέχνες του παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού στην Κίνα. Οι εμπειρίες και οι επαφές μας έγιναν η βάση πάνω στην οποία διοργανώσαμε αργότερα κινεζικά καλλιτεχνικά δρώμενα στην Ελλάδα.
Όταν ο Miao Bin ενημερώθηκε από την εταιρεία του ότι υπήρχε μια ελεύθερη θέση στα γραφεία των Αθηνών και ρωτήθηκε εάν ήθελε να πάει, απάντησε ναι. Τότε η Eley παραιτήθηκε και τον ακολούθησε.
Πώς συνέβη και η προγραμματισμένη για δύο χρόνια παραμονή εδώ κατέληξε στο να γίνει η Ελλάδα δεύτερη πατρίδα σας;
Δεν ξέραμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα όταν μετακομίσαμε, αφού έως τότε λίγα γνωρίζαμε για τη χώρα. Μετά από αρκετούς μήνες, εξοικειωθήκαμε περισσότερο. Ο ελληνικός λαός αποδείχθηκε φιλικός και εγκάρδιος και δεν ήταν λίγες οι φορές που βοηθηθήκαμε από άγνωστούς μας ανθρώπους, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε ήρεμοι και χαρούμενοι κατά τη διάρκεια της παραμονής μας. Όταν ήρθαμε, ο Miao ήταν ο μοναδικός Κινέζος στο γραφείο, προσαρμόστηκε όμως γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
Μετά από λίγο, ξεκινήσαμε να διοργανώνουμε κάποια κινεζικά πολιτισμικά δρώμενα στην Αθήνα και μας εξέπληξε το πόσο σέβονταν και θαύμαζαν οι Έλληνες τον πολιτισμό μας. Τα δρώμενά μας έτυχαν πλήρους αποδοχής.
Σύντομα διοργανώσαμε το πρώτο μεγάλο μας project –συναυλίες γκουτσέν για την Wang Long, διάσημη μουσικό της Κίνας, στην Αθήνα και στη Σαντορίνη. Είχαν μεγάλη επιτυχία και αυτό μας ώθησε σε περαιτέρω δράση. Τη συγκεκριμένη περίοδο, η Eley εργαζόταν ασταμάτητα με projects και με την εταιρεία που ιδρύσαμε, την “Meet Culture”, στοχεύοντας στο συναπάντημα ελληνικού και κινεζικού πολιτισμού. Η Meet Culture έγινε δεκτή από τo Innovathens, τη θερμοκοιτίδα του Δήμου Αθηναίων, ως η μόνη ξένη ομάδα.
Ταυτόχρονα, ξεκινήσαμε να προωθούμε την ελληνική μουσική στην Κίνα. Κινηματογραφήσαμε και ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα για λογαριασμό του Mega. Πήγε καλά και όλο και περισσότεροι Έλληνες άρχισαν να μας μαθαίνουν.
Εν συνεχεία, μας προτάθηκε από τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης να δημιουργήσουμε ταξιδιωτικές πλατφόρμες και blogs. Γίναμε έτσι οι μοναδικοί Κινέζοι travel bloggers με ειδίκευση στην Ελλάδα. Μας προτάθηκε επίσης η συγγραφή ενός ταξιδιωτικού οδηγού, που κυκλοφορεί στην Κίνα, με τίτλο: «Περιπέτεια με τους Έλληνες Θεούς». Στο project μας “Meet Greece Music Journey”, το 2015, καλέσαμε Κινέζους μουσικούς στην Ελλάδα, όχι μόνο για να διοργανώσουν συναυλίες, αλλά και για να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν το πρώτο συνεργατικό άλμπουμ Ελλήνων και Κινέζων μουσικών.
Ζήσαμε στην Ελλάδα τρία χρόνια, από το 2013 έως το 2016. Ταξιδέψαμε πολύ, κάναμε πολλούς φίλους, κυρίως καλλιτέχνες, πραγματοποιήσαμε πολλά projects και, το σημαντικότερο, την ερωτευτήκαμε.
Κι έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε τη μεγάλη αλλαγή. Ο Miao παραιτήθηκε και αφοσιωθήκαμε και οι δύο αποκλειστικά στη “Meet Culture”. Επιστρέψαμε στην Κίνα για να ιδρύσουμε εκεί τη βάση μας, αφού είχαμε ήδη μια καλή βάση στην Ελλάδα, όχι όμως στην Κίνα. Το 2016 μετακομίσαμε στην Τσενγκτού, τη μεγαλύτερη πόλη της δυτικής Κίνας και πατρίδα του πάντα, συνεχίζαμε όμως να επιστρέφουμε κάθε χρόνο στην Ελλάδα για projects.
Υπάρχουν μέρη που σας αγγίζουν ιδιαίτερα στην Ελλάδα;
Έχουμε ωραίες αναμνήσεις από πολλά μέρη στην Ελλάδα: την Αθήνα, το Ναύπλιο, την Κρήτη, τη Ζάκυνθο. Εάν πρέπει όμως να ξεχωρίσουμε ένα, αυτό είναι η Επίδαυρος. Είναι εκεί όπου ο Miao Bin πήρε ακόμα μία μεγάλη απόφαση και άλλαξε, για άλλη μια φορά, τη ζωή μας.
Τον Ιούλιο του 2018, επιστρέψαμε στην Ελλάδα για καλοκαίρι και εκείνος παρακολούθησε το Λύκειο Επιδαύρου. Η Eley και ο γιος μας έμειναν στο χωριό Λυγουριό. Μετά από 15 ημέρες στο Λύκειο, ο Miao εμπνεύστηκε απόλυτα από το ελληνικό θέατρο και έκανε την τελευταία του παράσταση για τη λήξη της ακαδημαϊκής χρονιάς στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Και αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα για να σπουδάσει θέατρο. Μετά από μια όχι εύκολη διαδικασία, κατάφερε να γίνει δεκτός στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Πελοποννήσου και να γίνει ο πρώτος ξένος μαθητής εκεί. Η Eley τον στήριξε απόλυτα. Πέρα από ιερό μέρος για θέατρο, η Επίδαυρος αποτέλεσε σημείο καμπής της ζωής μας.
Η αρχαιότητα της γραφής, το κινεζικό θέατρο και η αρχαιοελληνική τραγωδία, τα ηχοχρώματα και οι αστρολάβοι… κάποια από τα πολλά σημεία όπου συναντώνται οι δύο πανάρχαιοι πολιτισμοί μας. Ποια άλλα σταυροδρόμια έχουν για εσάς σημασία;
Για εμάς, η μουσική και το θέατρο είναι τα σημαντικότερα σταυροδρόμια. Εξού και η Eley έμαθε αρχαιοελληνική λύρα, την οποία διδάσκει τώρα στην Κίνα. Και ο Miao, ενώ σπούδασε οικονομικά και εργάστηκε στα ναυτιλιακά, ίδρυσε δική του εταιρεία πολιτισμού και μουσικής και κατέληξε στο θέατρο. Τα δύο αυτά είναι και οι βασικοί άξονες της “Muse Academy”, του εκπαιδευτικού ιδρύματος που ιδρύσαμε, προκειμένου να εισάγουμε τους Κινέζους φοιτητές στην ελληνική μουσική και θεατρική εκπαίδευση.
Άλλα σημαντικά σταυροδρόμια είναι οι άνθρωποι και η ποίηση. Και οι δύο λαοί εστιάζουν στις ανθρώπινες σχέσεις και στη σημασία της οικογένειας. Και διαπνέονται από την ποίηση. Έχουμε πραγματοποιήσει κάποια σχετικά δρώμενα με την Αλίκη Μαρκαντωνάτου, όπως τη Συναυλία Ελληνικής-Κινεζικής Ποίησης στην Αθήνα. Πρέπει ωστόσο να πούμε ότι, ιδιαίτερα όσον αφορά στην αρχαιοκινεζική ποίηση, συνηθίζεται μια παρερμηνεία των ποιητικών νοημάτων.
Η “Meet Culture” ιδρύεται το 2014. Ποιοι θεσμοί ή πρόσωπα σάς στηρίζουν; Ποιες είναι οι δραστηριότητες και η δράση της;
Η “Meet Culture” είναι ένας πολιτιστικός φορέας που εστιάζει στην πολιτισμική ανταλλαγή μεταξύ Ελλάδας και Κίνας και έχει εξελιχθεί σε μια γνωστή επωνυμία που συνδέει τους δύο πολιτισμούς μέσω διαφόρων projects. Μας στηρίζουν ο φορέας «Study in Greece”, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, οι Δήμοι Αθηνών, Ζακύνθου, Ναυπλίου, Λευκάδας και Πάτρας, το Σωματείο ΔΙΑΖΩΜΑ, ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού, η Marketing Greece, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, η Ελληνική Πρεσβεία Πεκίνου, το Ελληνικό Προξενείο Σαγκάης, το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας, κλπ. Και ένα σωρό μεμονωμένοι άνθρωποι, κυρίως καλλιτέχνες.
Φέτος τον Ιούλιο συνεργαστήκατε με το Μουσείο Καζαντζάκη στη διοργάνωση του υψηλής αισθητικής και μεστού περιεχομένου φεστιβάλ «Ταξιδεύοντας…Κίνα». Περιγράψτε μας την ατμόσφαιρα και τις εντυπώσεις που άφησε
Συνεργαστήκαμε με την ομάδα του φεστιβάλ «Ταξιδεύοντας…Κίνα» για περίπου πέντε μήνες και καταφέραμε να φέρουμε είκοσι 28 καλλιτέχνες από την Κίνα. Ανάμεσά τους οι μουσικοί Chang Jing και Zhang Di, ο καλλιγράφος Gao Tianchen, η χορεύτρια του χορού του παγωνιού Yang Wu, το Σύγχρονο Μουσικό Θέατρο Πεκίνου, κ.α. Πολλοί από τους καλλιτέχνες είναι στενοί μας φίλοι και συγκαταλέγονται στους κορυφαίους καλλιτέχνες της Κίνας. Το Σύγχρονο Μουσικό Θέατρο Πεκίνου είναι επίσης ένα από τα καλύτερα χορευτικά θέατρα στην Κίνα. Φαντάζεστε λοιπόν πως η ποιότητα των παραστάσεων ήταν πολύ υψηλή και, το πλέον σημαντικό, αμιγώς καλλιτεχνική.
Όπως ακριβώς συνέβη και με τα projects που κάναμε τα προηγούμενα χρόνια, οι καλλιτέχνες ήρθαν από την Κίνα για να συναντήσουν τους Έλληνες καλλιτέχνες, να γνωριστούν και να συνδημιουργήσουν. Δεν ήταν γι’ αυτούς ακόμα μία παράσταση, μα ένα συναρπαστικό ταξίδι στην τέχνη. Τέτοιες παραστάσεις έχουμε διοργανώσει αρκετές και στις δύο χώρες, όπως πχ. το ελληνοκινεζικό κονσέρτο: «Η Κίνα συναντά την Ελλάδα», στο Μέγαρο Μουσικής το 2017, που έμεινε αλησμόνητο.
Ο Νίκος Καζαντζάκης είναι ένας από τους Έλληνες που μαγεύτηκαν από την Κίνα, ίσως ο πιο γνωστός, όχι όμως ο μόνος. Είναι η “Meet Culture” ανοιχτή σε άλλους εν ζωή καλλιτέχνες που έχουν επηρεαστεί βαθιά και γνωρίζουν καλά την Κίνα;
Φυσικά! Η “Meet Culture” είναι πάντα ανοιχτή. Συνεργαζόμαστε με τα συγκροτήματα «Lyre’n’Rhapsody» και «Τακίμ». Έχουμε φέρει τις Lyre’n’Rhapsody και τον Παν Καπερνέκα στην Κίνα και κάναμε πολλές συνεργασίες μαζί. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιοι καλλιτέχνες επηρεάστηκαν από την Κίνα, μα οι προσπάθειές μας στοχεύουν στο να γνωρίσουμε περισσότερους Έλληνες καλλιτέχνες στο κινεζικό κοινό. Φέτος, για παράδειγμα, συστήσαμε και στείλαμε την Ελληνίδα γλύπτρια Αγγέλικα Κοροβέση στη Σενγκτσού. Θα επιμείνουμε σε αυτές τις προσπάθειες.
Πότε και πώς ξεκίνησε η συνεργασία με τις Lyre and Rhapsody*;
Το 2014 προετοιμαζόμασταν για το πρώτο μεγάλο μας project, την πρώτη συναυλία γκουτσέν στην Ελλάδα. Προσκαλέσαμε την Wang Long, μουσικό γκουτσέν από τη Σαγκάη, για να διοργανώσει μια συναυλία στην Αθήνα και μια στη Σαντορίνη. Για τη συναυλία στην Αθήνα, θέλαμε ένα αρχαιοελληνικό μουσικό όργανο να συνοδεύσει το γκουτσίν, το αρχαιότερο έγχορδο στην Κίνα (το έπαιζε έως και ο Κομφούκιος). Ψάχνοντας, η Eley βρήκε τη σελίδα της Αλίκης Μαρκαντωνάτου. Εντυπωσιάστηκε από την τεχνική της στην αρχαιοελληνική λύρα που είναι αντίστοιχα το αρχαιότερο έγχορδο στην Ελλάδα. Ήρθαν σε επαφή και η Αλίκη δέχτηκε αμέσως να συμμετάσχει. Εν συνεχεία, η Αλίκη συνάντησε την Wang Long και έπαιξαν μαζί στη συναυλία στην οποία συμμετείχε και η Αρετή Μίγγου, η οποία παίζει κρουστά στις Lyre’n’Rhapsody.
Μετά τη συναυλία, ξεκινήσαμε τη συνεργασία με το συγκρότημα Lyre’n’Rhapsody (Αλίκη Μαρκαντωνάτου, Αρετή Μίγγου και Αθηνά Χιώτη) και προωθήσαμε τη μουσική τους στην Κίνα. Κατόπιν, γίναμε μάνατζέρ τους εκεί. Το 2015, όταν δουλεύαμε το project “Meet Greece Music Journey”, προσκαλέσαμε στην Ελλάδα δύο Κινέζους μουσικούς, την Chang Jing και τον Zhang Di, που συνεργάστηκαν με τις Lyre’n’Rhapsody και κυκλοφορήσαμε το άλμπουμ «Αιγαίο», επίσης το πρώτο άλμπουμ συνεργασίας Ελλήνων και Κινέζων μουσικών.
Κατόπιν, το 2016, προσκαλέσαμε τις Lyre’n’Rhapsody στην Κίνα για το project “Meet China Music Journey”, με το οποίο συμμετείχαμε στο μουσικό φεστιβάλ στη Λισούι, δώσαμε συναυλίες στη Νιαντζίγκ, τη Γουισί και τη Σαγκάη και διοργανώσαμε κοινή εκδήλωση και εργαστήριο αρχαιοελληνικής μουσικής στη Σαγκάη.
Το φετινό καλοκαίρι η “Muse Academy” συνδιοργάνωσε με την “Study in Greece” και το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Πελοποννήσου το θερινό σχολείο για Κινέζους σπουδαστές. Ποια η δραστηριότητά του;
Το θερινό αυτό σχολείο ήταν το πρώτο που οργανώθηκε για Κινέζους σπουδαστές για το ελληνικό θέατρο και περιελάμβανε μαθήματα και εργαστήρια ελληνικού θεάτρου, επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους της Επιδαύρου, των Μυκηνών και του Άργους, μια εναρκτήρια παράσταση στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, μια τελική παράσταση με τις Όρνιθες του Αριστοφάνη στο Θέατρο Τριανόν, στο Ναύπλιο και την παρακολούθηση της παράστασης «Νεφέλες» του Αριστοφάνη στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Τι αληθινό, τι που να παραμένει ζωντανό, είναι νευραλγικής σημασίας να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά;
Οι αξίες και η φιλοσοφία μας ως προς την εκπαίδευση των παιδιών αλλάζουν διαρκώς, από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να συλλαμβάνει την έννοια «εκπαίδευση». Ιδιαίτερα στην Κίνα, η εκπαίδευση της σημερινής γενιάς έχει αλλάξει άρδην από εκείνη της προηγούμενης. Οι δικοί μας γονείς, για παράδειγμα, μας πίεζαν πολύ να μάθουμε μαθηματικά, φυσική, αγγλικά και κάθε εβδομάδα ή και κάθε ημέρα, κάναμε ενισχυτικά μαθήματα πάνω σε αυτά. Όλη η μελέτη μας επικεντρωνόταν στις εξετάσεις… να εισαχθούμε σ’ ένα καλό πανεπιστήμιο, να γίνουμε πλούσιοι και να αποκτήσουμε μια υψηλή κοινωνική θέση.
Εμείς πάλι, ως νέοι γονείς, όλο αυτό το αμφισβητήσαμε και πιστεύουμε ότι τα παιδιά θα πρέπει να εκπαιδεύονται για να γίνονται «παντοδύναμα». Δεν τα επιβαρύνουμε πλέον με ενισχυτικά μαθήματα σε θεωρητικά μαθήματα. Αντιθέτως, τα μαθαίνουμε πιάνο, βιολί, τραγούδι, χορό, ζωγραφική. Ναι, τέχνη! Τα περισσότερα καταπιάνονται με την τέχνη, ανεξαρτήτως αν τους αρέσει ή όχι. Και αυτό ξεκινά από πολύ νωρίς, πολλές φορές και από την ηλικία των τριών ή τεσσάρων.
Μας αρέσει, όταν μεγαλώνουμε, να λέμε στον εαυτό μας και σε αυτούς που αγαπάμε: «κάνε αυτό που αγαπάς». Μα όσον αφορά στα παιδιά μας, ανησυχούμε πως αν δεν είναι καλύτερα από τα άλλα, αν δεν είναι ανταγωνιστικά, δεν θα επιβιώσουν καν στην κοινωνία. Είναι αυτό που κάνουμε τώρα στην εκπαίδευση καλύτερο από αυτό που γινόταν έως τώρα; Κανένας δεν ξέρει. Δεν μπορούμε να μειώσουμε την αξία της εκπαίδευσης των προγενέστερων γενεών, από τη στιγμή που συνεισέφερε σημαντικά στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η εκπαίδευση των παιδιών δεν πρέπει να πληροί της απαιτήσεις τού σήμερα αλλά των 20 και 30 χρόνων αργότερα. Ό,τι μαθαίνουν σήμερα και ό,τι θα γίνουν, θα επηρεάσει έως και θα καθορίσει την εξέλιξη των ανθρωπίνων πλασμάτων.
Αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα βλέπουμε πολλούς ανθρώπους να καθοδηγούν, να δημιουργούν και ν’ αλλάζουν τον κόσμο, μα και πολλούς άλλους να μένουν πίσω, ακινητοποιημένοι στη μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκονται. Με την τεχνολογία, τις κοινωνικές επιστήμες κλπ, η κοινωνία αλλάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Θα είναι η σημερινή εκπαίδευση χρήσιμη δύο δεκαετίες αργότερα, όταν αυτός ο κόσμος θα έχει ήδη αλλάξει πολύ;
Όταν τα παιδιά είναι μεταξύ τριών και 15 χρόνων απορροφούν γνώση από τον έξω κόσμο και δομούν τη δική τους προσωπικότητα και αξίες. Αυτό που θα πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να τους μεταλαμπαδεύσουμε είναι αυθεντική και αληθινή γνώση και εμπειρία, αντλημένη από τους παραδοσιακούς πολιτισμούς της Κίνας και της Ελλάδας, με τις οποίες θα πορεύονται, συνεχίζοντας να μαθαίνουν μόνα.
Είστε μουσικοί –ο Μιάο χορευτής και ηθοποιός – επιχειρηματίες, τεχνοκράτες και εντέλει οραματιστές. Τι αναζητά το όραμά σας;
Δεν ξέρουμε, ειλικρινά, πού θα μας βγάλει. Να γιατί μας ενδιαφέρει η τέχνη. Άπαξ και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στην τέχνη, η κάθε ημέρα και το κάθε τι είναι για εμάς καινούργια. Ξέρουμε ότι πορευόμαστε σε αχαρτογράφητη περιοχή, μα και ότι αυτό που κάνουμε είναι ωφέλιμο για τους άλλους. Γενικεύουμε όταν λέμε πως εργαζόμαστε στην πολιτισμική ανταλλαγή μεταξύ Κίνας και Ελλάδας● στην πραγματικότητα θέλουμε να τα βάζουμε όλα σε αληθινά, συγκεκριμένα projects. Είναι αργά, σταθερά βήματα πάνω σε στέρεο έδαφος. Τα βήματά μας είναι στη μουσική, στο θέατρο, στην ποίηση, στην εκπαίδευση… Και πιστεύουμε πως κάποτε θα φτάσουμε κάπου. Ή ίσως και όχι, μα απολαμβάνουμε το ταξίδι.
Εάν πηγαίναμε τώρα, εδώ, ένα νοερό ταξίδι στη Χελώνα των Εθνών, πού θα πηγαίναμε;
Όταν μιλάμε για κινεζικό πολιτισμό, θα πρέπει να το κάνουμε με τρόπο απλουστευμένο ή συμβολοποιημένο. Ας μην ξεχνάμε ότι η Κίνα είναι μια αχανής χώρα και κάθε περιοχή φέρει τη δική της παράδοση και κουλτούρα, για να μην αναφερθούμε στη χιλιάδων χρόνων ιστορία και εξέλιξη. Όταν, επί παραδείγματι, μιλάμε για κινεζική κουζίνα, έχουμε οκτώ βασικά συστήματα κουζίνας και στο κάθε σύστημα υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικά πιάτα. Τα συστήματα αυτά σχηματίστηκαν σε διαφορετικές περιοχές της Κίνας. Το ίδιο ισχύει για την κινεζική μουσική, το τσάι, τις πολεμικές τέχνες. Στις πλείστες ωστόσο των περιπτώσεων εκτός Κίνας, οι άνθρωποι συνηθίζουν να γενικεύουν, κάτι που ευθύνεται για την εσφαλμένη εντύπωση πως πρόκειται για πολιτισμό ενιαίο.
Είναι επίσης ρίσκο όταν οι Ευρωπαίοι μελετούν ή καταπιάνονται με πολιτισμούς της Ανατολής. Εάν δεν μείνουν πολύ καιρό στην Κίνα και δεν βρουν πιστοποιημένους δασκάλους να μελετήσουν, είναι σχεδόν αδύνατο να κατανοήσουν τον κινεζικό πολιτισμό. Ακόμα και εμείς, οι σύγχρονοι Κινέζοι, χρειαζόμαστε κατάλληλους δασκάλους για να εμβαθύνουμε ουσιαστικά σε αυτόν. Εάν δεν γίνει έτσι, τότε αργότερα, ή όταν θα κληθούν να εργαστούν σε κάτι σχετικό με τον κινεζικό πολιτισμό, το αποτέλεσμα θα βρίθει παρερμηνειών και λαθών. Είναι κάτι που συμβαίνει κατά κόρον σε πολλές ευρωπαϊκές και αμερικανικές ταινίες για την Κίνα. Και όχι μόνο σε ταινίες, αλλά σχεδόν παντού. Πολλοί Ευρωπαίοι τυλίγουν τον πολιτισμό μας με ένα πέπλο μυστηρίου, με αποτέλεσμα όταν μιλούν για το Τάο, το Γιν και το Γιανγκ κλπ, να τους προσδίδουν μεταφυσικές διαστάσεις. Και αυτό είναι παρερμηνεία.
Αν και Κινέζοι, δεν μπορούμε να αποφανθούμε πόσο καλά γνωρίζουμε τον ίδιο μας τον πολιτισμό, αφού είναι ανεξάντλητος και έως το τέλος της ζωής μας δεν θα είμαστε βέβαιοι εάν τον εξαντλήσαμε. Μια ζωή δεν είναι αρκετή για να τον μελετήσεις, να τον ασκήσεις, να τον διασταυρώσεις με άλλους πολιτισμούς. Όπως ακριβώς ο ελληνικός πολιτισμός, μας γοητεύει και μας έλκει ατελείωτα κι έχουμε την ευλογία να τους γευόμαστε εξίσου!
Πώς εισπράττει ο τρίχρονος Miao Miao, ο τρίχρονος γιος σας το μεγάλωμά του με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί; Είναι χαρούμενος;
Από το πρώτο μήνα της γέννησής του ταξιδεύει μαζί μας και στις δύο χώρες. Έχει δείξει προσαρμοστικότητα στα διαφορετικά πολιτιστικά περιβάλλοντα. Αποκτά εμπειρία και εξερευνά μαζί μας τον ενδιαφέροντα αυτό κόσμο. Μοιραζόμαστε όσα ξέρουμε και συζητάμε όσα δεν ξέρουμε. Σε αυτή την πορεία, πολλές φορές ο ίδιος αποτέλεσε έμπνευση.
Ανέκαθεν πιστεύαμε πως το παιδί μας ήρθε στον κόσμο για να απολαύσει μαζί μας τη ζωή και τις περιπέτειές της. Αν και γονείς του, μεγαλώνουμε μαζί. Τα υπέροχα αυτά βιώματα μεταξύ Κίνας και Ελλάδας είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να του δώσουμε τώρα. Είναι πολύ χαρούμενος και μας ανταμείβει με την κατανόηση και τη στήριξή του.
"Και το βαθύτερο μυστικό μέσα στο μυστικό:
Η χώρα που δεν είναι πουθενά, αυτή είναι η αληθινή πατρίδα"*
* Γου Κιγκ (από «Το Μυστικό του Χρυσού Λουλουδιού», ένα κινεζικό βιβλίο της ζωής, σε μτφ του σινολόγου Βίλχελμ Ρίχαρντ και εισαγωγή του Καρλ Γιουνγκ, μτφ για την ελληνική γλώσσα Σοφία Άντζακα, εκδ. Σπαγειρία)
Ποιοι είναι:
Ο Miao Bin είναι ηθοποιός, μουσικός, χορευτής, συνιδρυτής των Meet Culture & Muse Academy, “Chief Chinese Friend of Athens”, Κινέζος σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων για πολιτιστικές και επιχειρηματικές συνεργασίες, εκπρόσωπος του “Study in Greece” στην Κίνα, Πρέσβης Μεταπτυχιακού Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, διευθυντής της Ένωσης Υπερπόντιας Ανταλλαγής της Τσενγκτού
H Eley Yuan είναι μουσικός και εκπαιδευτικός, συνιδρύτρια των Meet Culture & Muse Academy, μουσικός αρχαιοελληνικής λύρας γκουτσίν & γκουτσέν
*Η συνέντευξη των Miao Bin και Eley Yuan δόθηκε στα αγγλικά και μεταφράστηκε από την αρθρογράφο.
*Tο μουσικό σύνολο Lyre'n'Rhapsody δημιουργήθηκε το 2013. Χρησιμοποιεί αρχαία ελληνική λύρα, νταούλι-στάμνα και φωνές σε διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών, μελοποιεί αρχαία ελληνική ποίηση και ραψωδία αλλά και σύγχρονη ποίηση. Έχουν ηχογραφήσει δύο δίσκους κι ένα άλμπουμ. Το τελευταίο με τίτλο ”Aegean" είναι συμπαραγωγή με την Meet Culture και δεξιοτέχνες Κινέζους μουσικούς.
Αλίκη Μαρκαντωνάτου-αρχαιοελληνική λύρα, φωνή
Αρετή Μίγγου-νταούλι, στάμνα, φωνή
Αθηνά Χιώτη-φωνή.
Nenad Radosevic- μουσική παραγωγή, ηχοληψία